Tadeusz Bigo

---

Życiorys

Tadeusz Bigo był descendowany ze znanej rodziny – jego ojcem był zarządca budowlany Franciszek, który zmarł w 1905, a matką – Katarzyna z rodu Pazdrowskich. W okresie młodzieńczym, w roku 1913, Tadeusz z powodzeniem zdał maturę w C. K. Gimnazjum w Mielcu. Jego działalność w szkole była intensywna; pełnił rolę zarówno prezesa, jak i sekretarza uczniowskiej biblioteki. Był również przewodniczącym kółka historycznego i jednocześnie prowadził ogólnopolską organizację „Zet” i „Przebój”, które działały pod nadzorem „Zarzewia”.

Studia, które rozpoczął na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, przyczyniły się do jego dalszego sukcesu. W 1913 roku Bigo został sekretarzem organizacji „Bratnia Pomoc”. Po wybuchu I wojny światowej, z powodu trudności, znalazł się w Wiedniu, gdzie kontynuował studia na tamtejszym uniwersytecie. Po powrocie do Krakowa w 1918 roku, z zapałem kontynuował edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1917-1919 pełnił rolę komisarycznego prezesa Stowarzyszenia „Bratniak”, a 5 kwietnia 1919 roku obronił pracę doktorską z zakresu prawa.

Pionierska kariera zawodowa Tadeusza rozpoczęła się od pracy w polskiej administracji zarówno samorządowej, jak i państwowej. Zatrudniony w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych, a następnie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, Bigo dynamicznie rozwijał swoją karierę. W 1922 roku zyskał posadę na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie pełnił funkcję asystenta przy Katedrze Prawa Administracyjnego pod kierownictwem profesora Zbigniewa Pazdro. Habilitację uzyskał 15 czerwca 1928 roku z zakresu prawa administracyjnego, poszerzając jeszcze swoje kompetencje poprzez studia w Włoszech (1929) oraz Niemczech (1930). Od 1935 roku sprawował tytuł profesora tytularnego.

W 1936 roku, Bigo zainicjował Kurs Prawa Lotniczego na Wydziale Prawa, którym kierował do wybuchu II wojny światowej. Już 1 września 1939 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym. W latach 1938–1939 oraz 1946-1947 prowadził wykłady w Wyższym Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych. Pełnił także mandat radnego w Radzie Miasta Lwowa, gdzie był wybierany do samorządu w 1934 oraz w 1939 roku. W tej roli był członkiem Polskiego Koła Radzieckiego, a po zaprzysiężeniu dr. Stanisława Ostrowskiego jako prezydenta Lwowa, Bigo został delegatem do komitetu przyznającego nagrodę historyczną im. Szajnochy.

W 1937 roku, zasilił zarząd Związku Miast Małopolskich, gdzie sprawował swoją funkcję aż do 1939 roku. Jednak 3 stycznia 1940 roku zwolniono go z Uniwersytetu Jana Kazimierza, co nie zniechęciło Tadeusza – podjął nowe wyzwania, obejmując stanowisko rachmistrza we lwowskim Zarządzie Parków Miejskich. W latach 1942-1944 pełnił ważną rolę w Biurze Kontroli Miejskiej w Warszawie, współpracując z prof. Kazimierzem Przybyłowskim przy tajnym nauczaniu.

Po zakończeniu wojny trafił do Krakowa, gdzie w 1945 roku liczył na objęcie katedry prawa administracyjnego. Ustawa z 23 sierpnia 1946 roku, paginowana przez Bolesława Bieruta, przyznała mu tytuł profesora zwyczajnego na I katedrze prawa administracyjnego Uniwersytetu Wrocławskiego. W późniejszych latach, aż do przejścia na emeryturę w dniu 30 września 1964, pełnił rolę dziekana Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii oraz kierował Zakładem Administracji Publicznej. Zmarł 4 września 1975 roku i został pochowany na wrocławskim Cmentarzu Sępolno.

Tadeusz Bigo był uznawany za wybitnego eksperta w dziedzinie prawa administracyjnego, ze szczególnym uwzględnieniem teorii samorządu terytorialnego. Wyjątkowym osiągnięciem było stworzenie klasycznej definicji samorządu terytorialnego, która wywarła wpływ na polski porządek prawny.

Publikacje

W dorobku Tadeusza Bigo znajduje się szereg ważnych publikacji, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w dziedzinie prawa oraz administracji publicznej. Oto niektóre z nich:

• związki publiczno-prawne w świetle ustawodawstwa polskiego (1928),
• z ustrojowych zagadnień samorządu (1933),
• stosunki służbowe i organizacyjne asystentów państwowych szkół wyższych (1934),
• prawo administracyjne: instytucje ogólne (1948),
• prawo administracyjne (cz. 2–3, 1952).

Ordery i odznaczenia

W historii Tadeusza Bigo znajdują się ważne odznaczenia i wyróżnienia, które podkreślają jego znaczące osiągnięcia. Wśród tych nagród wyróżniają się:

• Krzyż Niepodległości, przyznany 28 grudnia 1933 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 11 listopada 1937 roku.

---

Oceń: Tadeusz Bigo

---