Tadeusz Hoszard

Wojsko i służby mundurowe

Tadeusz Hoszard przyszedł na świat 16 maja 1886 roku w Mielcu, w Polsce. Był on oficerem, który służył jako major artylerii w Wojsku Polskim.

Jego historia wojskowa oraz wkład w działalność sił zbrojnych są przedmiotem wielu analiz i badań. Choć ostatnie informacje dotyczące jego życia zawodowego mogą być nieznane, jego osiągnięcia jako oficera są nie do przecenienia.

Życiorys

Urodził się w Mielcu, który wówczas był miastem powiatowym w Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie Edwarda. W swojej karierze wojskowej służył w 10 Pułku Artylerii Polowej stacjonującym w Łodzi.

Na mocy decyzji z 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, z datą starszeństwa przypisaną na 1 czerwca 1919, osiągając 65. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Już w 1924 roku przyjął funkcje dowódcy I dywizjonu, co świadczy o jego umiejętnościach dowódczych.

1 grudnia 1924 roku, jego kariera nabrała tempa, gdy został awansowany na majora, ze starszeństwem datowanym na 15 sierpnia 1924 i 22. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W styczniu 1926 roku zmienił swoje stanowisko, z dowódcy I dywizjonu na kwatermistrza, co oznaczało nowe wyzwania administracyjne.

W kwietniu 1928 roku jego kariera uległa kolejnej zmianie, bowiem został przeniesiony do kadry oficerów artylerii, jednocześnie zwalniając zajmowane wcześniej stanowisko. Następnie, przez cztery miesiące, odbywał praktykę poborową w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Łódź Miasto II. Po pomyślnym zakończeniu praktyki, we wrześniu tego samego roku, wznowił służbę na stanowisku kierownika I referatu administracji rezerw oraz zastępcy komendanta.

Aktivność Tadeusza Hoszarda w służbie wojskowej nie zakończyła się jednak na tym etapie. W sierpniu 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, a następnie oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV. Ostatecznie, z dniem 31 stycznia 1930 roku, przeszedł w stan spoczynku. Choć formalnie zakończył służbę, w 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Łódź Miasto II jako oficer stanu spoczynku, posiadając równocześnie przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV, będąc w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV.

W czasie tragicznych wydarzeń kampanii wrześniowej, Tadeusz Hoszard wpadł w ręce niemieckich żołnierzy i trafił do niewoli, przebywając kolejno w Stalagu XIII A, Oflagu XI B oraz Oflagu II C Woldenberg, gdzie otrzymał nr obozowy 1772/XI.B.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Hoszard to postać, która zyskała szereg wysokich odznaczeń za swoje zasługi w obszarze służby dla kraju. Oto lista jego nagród:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 9 listopada 1931 roku,
  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1928 roku,
  • Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”).

Przypisy

  1. Andrzej Pazda, Wiesław Dembek. Lista nazwisk polskich oficerów więzionych w obozie jenieckim Woldenberg. „Oflag IIC Woldenberg. Wczoraj i dziś”, s. 77, 2014. Muzeum Woldenberczyków w Dobiegniewie. [dostęp 17.10.2022 r.]
  2. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  4. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 910.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 31 grudnia 1929 roku, s. 443.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 257.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 432, 453.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 356.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 148.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 14 stycznia 1926 roku, s. 9.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 736.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 655, 740.
  13. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 193.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 733, 817.

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Jan Ciołkosz | Teodor Skwirczyński | Józef Droba | Marian Michał Weryński | Stanisław Działowski

Oceń: Tadeusz Hoszard

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:10