W historii Wojska Polskiego wyróżnia się wiele postaci, które miały znaczący wpływ na rozwój sił zbrojnych. Jednym z nich jest Józef Stanisław Droba, urodzony 1 października 1892 roku w Mielcu. Jego życie i kariera wojskowa są przykładem poświęcenia i determinacji.
Józef Droba, będący pułkownikiem artylerii, zasłużył się dla kraju poprzez swoją służbę aż do momentu swojej śmierci, która miała miejsce 4 października 1965 roku w tym samym mieście, w którym przyszedł na świat.
Życiorys
Józef Droba przyszedł na świat 1 października 1892 roku w Mielcu, który wówczas był powiatowym miasteczkiem w Królestwie Galicji i Lodomerii. W rodzinie Józefa i Leokadii z Kołodziejów rozpoczął swoje życie.
Po ukończeniu szkoły średniej oraz zdaniu matury w Krakowie, podjął naukę na Politechnice Lwowskiej, gdzie rozwijał swoje zainteresowania techniczne. W trakcie I wojny światowej wstąpił w szeregi cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej, a jego jednostką macierzystą był Pułk Artylerii Polowej Nr 45. W uznaniu jego umiejętności, 1 stycznia 1916 roku awansowano go na stopień podporucznika w korpusie oficerów rezerwy.
W dniu 9 września 1920 roku, a dokładniej z datą 1 kwietnia 1920, jego awans na kapitana w artylerii został formalnie zatwierdzony. W tym czasie służył w 4 pułku artylerii ciężkiej. W ciągu pięciu lat, 12 kwietnia 1927 roku, Droba otrzymał stopień majora, wchodząc na tę pozycję z datą starszeństwa z 1 stycznia 1927 oraz 14. lokatą w korpusie oficerów artylerii.
W 1928 roku pełnił funkcję dowódcy II dywizjonu 2 pułku artylerii lekkiej Legionów, mając swoją bazę w Kielcach. W marcu 1931 roku awansował na stanowisko kwatermistrza, a 19 marca 1937 roku uzyskał tytuł podpułkownika, z datą starszeństwa oraz 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Później został przeniesiony do 4 pułku artylerii lekkiej w Inowrocławiu, gdzie objął pozycję pierwszego zastępcy dowódcy pułku.
15 czerwca 1939 roku stanął na czoło 3 dywizjonu artylerii konnej w Wilnie, prowadząc swój oddział podczas kampanii wrześniowej. Po zakończeniu tej tragicznej dla Polski kampanii, w październiku 1944 roku zgłosił się do Wojska Polskiego w Lublinie. W kwietniu 1945 roku zakończył swoją służbę, uzyskując stopień pułkownika.
Po demobilizacji, Droba wyjechał na Śląsk, gdzie podjął pracę w administracji Kopalni Węgla Kamiennego „Bobrek” w Bytomiu. W 1957 roku, po przejściu na emeryturę, wrócił do Mielca, gdzie spędził ostatnie lata swojego życia. Zmarł 4 października 1965 roku i znalazł miejsce wiecznego spoczynku na miejscowym cmentarzu parafialnym przy ulicy H. Sienkiewicza.
Ordery i odznaczenia
Józef Droba został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami i medalami, które świadczą o jego zasługach i wkładzie w życie publiczne. Wiele z tych wyróżnień otrzymał w uznaniu swojej działalności oraz osiągnięć.
- Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 10 listopada 1928 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z mieczami na wstążce Medalu Waleczności,
- Srebrny Krzyż Zasługi Cywilnej z koroną na wstążce Medalu Waleczności.
Przypisy
- a b c d e f g h Encyklopedia miasta Mielca. Agencja Wydawniczo-Reklamowa „Korso”. [dostęp 22.07.2024 r.]
- Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 22.07.2024 r.]
- Dobrowolski 2013, s. 46.
- Rybka i Stepan 2006, s. 159.
- Rybka i Stepan 2006, s. 723.
- Rybka i Stepan 2003, s. 377.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 181.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 376.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 119.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 35 z 15 września 1920 roku, s. 861.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 670.
- Ranglisten 1918, s. 459.
- Ranglisten 1918, s. 490.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Marian Michał Weryński | Stanisław Działowski | Tadeusz Hoszard | Jan Ciołkosz | Teodor SkwirczyńskiOceń: Józef Droba