Julia Wojciechowska, znana później jako Senftleben, była jedną z wyróżniających się postaci w polskiej gimnastyce.
Urodziła się 5 maja 1915 roku w Mielcu, a jej życie zakończyło się tragicznie 5 maja 1986 roku w Lesznie.
Julia to olimpijka, która brała udział w igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku. Jej zaangażowanie i talent przyczyniły się do promocji gimnastyki w Polsce i pozostawiły po sobie trwały ślad w historii sportu.
Życiorys
Julia Wojciechowska przyszła na świat w rodzinie z tradycjami rzemieślniczymi. Jej ojciec, Teodor Wojciechowski, był stolarzem oraz lutnikiem, a matka, Maria z Kisielów, dbała o dom. W rodzinie tej znalazło się także miejsce dla starszej siostry Marii, która po mężu nosiła nazwisko Witkowska, oraz dla brata Tadeusza. Edukację rozpoczęła w Dębicy, gdzie ukończyła szkołę powszechną.
W 1935 roku Julia zdecydowała się na zajęcia gimnastyczne w dębickim oddziale Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, które przyniosły jej wiele radości oraz sukcesów. Ten sam rok zaowocował jej uczestnictwem w I Mistrzostwach Polski w Gimnastyce, które odbyły się w Warszawie 10 listopada.
W 1936 roku reprezentowała Polskę podczas XI Igrzysk Olimpijskich w Berlinie, gdzie uzyskała następujące wyniki:
- piąte miejsce w wieloboju drużynowym,
- 28. miejsce w ćwiczeniach na poręczach z notą 20,90,
- 37. miejsce w ćwiczeniach na równoważni z notą 20,55,
- 47. miejsce w wieloboju indywidualnym,
- 63. miejsce w skoku przez konia z notą 16,40.
Za swoje osiągnięcia w tej niezwykle prestiżowej imprezie olimpijskiej Wojciechowska, podobnie jak inne uczestniczki, została nagrodzona olimpijskim strojem sportowym.
Po zakończeniu kariery sportowej osiedliła się na stałe w Dębicy, gdzie aktywnie angażowała się w prowadzenie zajęć gimnastycznych w „Sokole”, a także przez pewien czas mieszkała w Krakowie, gdzie kontynuowała treningi gimnastyczne oraz podjęła zatrudnienie w lokalnej fabryce kabli. Przed wybuchem II wojny światowej regularnie uczestniczyła w zawodach oraz mistrzostwach, zarówno krajowych, jak i zagranicznych.
Podczas okupacji niemieckiej Wojciechowska spędzała czas w Dębicy, pracując w małym zakładzie produkcyjnym. W 1944 roku wyszła za mąż za Leona Senftlebena, z którym doczekała się dwójki dzieci – syna Ignacego i córki Janiny.
Po zakończeniu wojny para osiedliła się w Lesznie, gdzie Julia włączyła się w działalność lokalnego oddziału Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej od połowy lat 50. Prowadziła zajęcia gimnastyczne w spółdzielni inwalidów oraz była członkinią Wielkopolskiego Klubu Olimpijczyka.
Julia Wojciechowska zmarła w Lesznie, a jej ostatnie dni spędziła wśród ludzi, którzy ją cenili. Pochowano ją 9 maja 1986 roku na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Przypisy
- Julia Wojciechowska biographical information [online], olympedia.org [dostęp 03.08.2020 r.] (ang.)
- a b c d e f g h Lidia Górska, Arkadiusz Stanisław Więch: Zapomniana Olimpijka. Julia Wojciechowska-Senftleben (1915–1986). Głogów Małopolski: Muzeum i Archiwum Szkolne przy I Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Władysława Jagiełły w Dębicy, 2012, s. 1–100. ISBN 978-83-931644-7-9. [dostęp 08.05.2024 r.]
- Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2015, s. 632–633. ISBN 978-83-64864-22-3.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Mirosław Misiowiec | Agata Babicz | Roman Gruszecki | Tomasz Tułacz | Antoni Weryński | Kamil Rado | Włodzimierz Gąsior | Adrianna Szady | Paweł Wilk | Piotr Duda (piłkarz) | Piotr Krępa | Dorota Jędrusińska | Dorota Wilk | Zdzisław Dąbrowski | Kamil Kościelny | Kazimierz Buda | Andrzej Jaskot | Krystian Getinger | Katarzyna Galica (siatkarka) | Jacek KlimekOceń: Julia Wojciechowska