Budynek Rady Powiatowej w Mielcu

---

Historia

Uroczyste otwarcie budynku Rady Powiatowej w Mielcu miało miejsce 22 grudnia 1909 roku. W jego wnętrzach, szczególnie w Sali Królewskiej, odbywały się różnorodne uroczystości oraz bankiety. To tutaj przyjmowano zaszczytnych gości, a wśród nich był także prezydent Ignacy Mościcki, który odwiedził to miejsce 23 lipca 1929 roku.

W czasie okupacji niemieckiej, budynek wykorzystywany był jako Landratsamt, czyli starostwo powiatowe. Po wojnie, aż do 1975 roku, obiekt pełnił rolę siedziby władz powiatowych. W latach 1967-1977 w dwóch pomieszczeniach na piętrze mieściło się społeczne Muzeum Regionalne, które zostało założone przez Towarzystwo Miłośników Ziemi Mieleckiej.

Po likwidacji powiatów w 1975 roku, budynek przez długi czas pozostawał niemalże pusty, aż do 1977 roku, kiedy to został przekazany Państwowej Szkole Muzycznej. Remont szkoły trwa od 2004 roku, co świadczy o dbałości o ten ważny element historyczny w Mielcu.

Architektura

Bryła budynku

Obiekt przedstawia formę prostokątną, zbudowany z cegły i pokryty tynkiem. Elewacja frontowa jest wykończona w stylu boniowanym, co nadaje jej wyjątkowego charakteru. Dwukondygnacyjny, trójosiowy środkowy korpus charakteryzuje się trójarkadowym, wgłębnym portykiem, w którym umieszczono dwie kolumny. Bezpośrednio nad portykiem znajdują się trzy duże prostokątne okna z grzymsem nadokiennym oraz płycinami podokiennymi, które zdobią motywy arkadowe. Na szczycie budynku umieszczono trójkątny element flankowany sterczynami oraz arkadowy fryz, co podkreśla jego elegancję. Korpus główny wieńczy wielospadowy dach, na którym znajduje się świetlik. Części boczne, będące symetrycznymi dodatkami, zwieńczone są szerszymi szczytami, które harmonizują z całością struktury.

Wnętrza

Wnętrze obiektu charakteryzuje się amfiladowym układem, który zapewnia ciekawe połączenia pomiędzy pomieszczeniami. W centralnej części na pierwszym piętrze znajduje się Sala Królewska, która zawdzięcza swoją nazwę fryzowi zdobiącemu jej wnętrze, na którym umieszczono portrety władców Polski. Fryz ten, składający się z 44 portretów władców oraz dwóch dodatkowych postaci: Tadeusza Kościuszki i księcia Józefa Poniatowskiego, namalował Konstanty Niemczykiewicz, znany uczeń Jana Matejki. Każdy portret towarzyszy herb ziemi, województwa lub miasta z czasów przedrozbiorowych, wykonany przez lwowskiego malarza Piotra Błońskiego. Zarówno portrety, jak i herby posiadają neogotyckie obramienia sztukatorskie oraz pseudogotyckie podpisy, co wprowadza wyjątkowy klimat do wnętrza. Do 1918 roku, kiedy Polska odzyskała niepodległość, w sali wisiał portret cesarza Franciszka Józefa I, który później został zastąpiony godłem Polski. Wystrój Sali Królewskiej uzupełniają niezwykle interesujące dzieła, takie jak tryptyk Stanisława Dębskiego, który zawiera obrazy „Hołd trzech stanów oddawany Matce Boskiej Częstochowskiej”, „Matka Boska Częstochowska adorowana przez lud” oraz „Alegoria powstań narodowych”, obok portretów Fryderyka Chopina i Mieczysława Karłowicza, stworzonych przez mielecką malarkę Aleksandrę Stroczyńską.

---

Oceń: Budynek Rady Powiatowej w Mielcu

---