Marek Jamrozy

---

Życiorys

Rodzina Jamrozych zamieszkiwała krakowski Kazimierz, gdzie sąsiadami gitarzysty byli znani muzycy, wśród których byli m.in. Jan Kudyk oraz Jerzy Fasiński. Od roku 1963 związał się mocno z lokalnym środowiskiem muzycznym. To właśnie wtedy rozpoczął swoją muzyczną przygodę, debiutując w big beatowej grupie Czarne Koty. Po rozpadzie tego zespołu, dołączył do formacji Ryszardy, a następnie zasilił Szwagry, z którymi nagrywał utwory radiowe. Te nagrania, które zostały zarchiwizowane, ujrzały światło dzienne w 2017 roku na płycie zatytułowanej Zrobimy huk, wydanej przez Kameleon Records, obejmującej klasyczne nagrania z lat 1965-1969 (KAMCD 67).

W lutym 1967 roku dołączył do drugiego składu Skaldów i uczestniczył w nagrywaniu ich debiutanckiego albumu zatytułowanego Skladowie, który ukazał się w 1967 roku. Jego portret znalazł się na okładce, jednak muzycy zespołu kwestionowali obecność jego partii w nagranych utworach. Uczestniczył również w pracy nad drugim albumem zatytułowanym Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał, wydanym w 1968 roku. Występował w filmie Kulig oraz w telewizyjnym programie Listy śpiewające. Również w 1968 roku ukazał się longplay o tym samym tytule z wybranymi utworami z tego widowiska, wydany przez Muza XL0517. W 2012 roku, na płycie kompaktowej zebrano komplet nagrań z Listów śpiewających (Kameleon Records KAMCD 15), w tym część z jego udziałem.

Jako członek Skaldów, Marek wystąpił także na IV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu oraz podczas tournée po ZSRR. W sierpniu 1968 roku postanowił opuścić zespół, rozpoczynając współpracę z Piwnicą pod Baranami, gdzie dołączył do zespołu Ewy Demarczyk, z którą miał również bliskie relacje emocjonalne. W tym czasie współpracował także z awangardowym duetem gitar elektrycznych Vox Gentis, stworzonym przez Marka Jackowskiego i Zbigniewa Frankowskiego. Młody artysta zdał maturę, co stanowiło ważny krok na jego drodze życiowej.

W 1969 roku belgijska telewizja zrealizowała i wyemitowała film dokumentalny zatytułowany Ewa Demarczyk in Brussels, w którym ukazano artystkę oraz jej zespół, do którego Marek wnosił swój talent. W 1971 roku miał także swój udział w krótkim filmie Tyle czasu do zmierzchu, w którym jego muzyka współtworzona była przez Zygmunta Koniecznego. Na początku lat 70. jako gitarzysta i klawiszowiec współtworzył zespół Fang, w którym występował z takimi artystami jak Paweł Birula (śpiew, gitara; później Exodus), Andrzej Lechowski (skrzypce; później Old Metropolitan Band), Marek Patrzałek (gitara basowa; później m.in. Wały Jagiellońskie) i Andrzej Popiel (perkusja; później Anawa), którego miejsce po pewnym czasie zajął Zbigniew Fyk (później Exodus).

W późniejszych latach Marek zajął się również kaletnictwem oraz hodowlą zwierząt. Zmarł 29 listopada 2012 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (kwatera CCCXV-8-12).

---

Oceń: Marek Jamrozy

---