Leon Pastor

---

Życiorys

Leon Pastor przyszedł na świat w 1846 roku w Mielcu, jako syn miejscowego lekarza Adolfa, który zmarł w 1847, oraz Franciszki z Smalbachów. Jego edukacja rozpoczęła się w szkole powszechnej, kontynuując w gimnazjum w Rzeszowie, a następnie ukończył Seminarium Duchowne w Przemyślu. W 1869 roku przyjął święcenia kapłańskie i przez kilka lat pełnił funkcję wikarego w katedrze przemyskiej, a także kapelana więzienia. Już w latach 1873–1874, jako katecheta w szkole ludowej oraz niższej realnej, uruchomił różnorodne zajęcia związane z religią, a jednocześnie nauczał metodyki nauczania religii w Seminarium Duchownym.

Pastor był osobą utalentowaną muzycznie, docenianym śpiewakiem i zdolnym kaznodzieją. W latach 1875–1898 pełnił posługę proboszcza w Parafii św. Wawrzyńca w Radymnie, gdzie zrealizował remont kościoła parafialnego. Był jednym z pionierów, którzy aktywnie angażowali się w działalność społeczną w diecezji przemyskiej, koncentrując się na podnoszeniu poziomu wykształcenia oraz warunków materialnych swoich parafian. W Radymnie założył Towarzystwo powroźnicze, które skupiało rzemieślników, przez wiele lat przewodnicząc tej instytucji. Ponadto był kuratorem szkoły rzemieślniczej i twórcą lokalnej kasy pożyczkowej.

W 1878 roku zyskał status członka Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie, a także działał w Radzie Powiatu w Jarosławiu w latach 1887-1891. Na przełomie wieków, od 1898 do 1910 roku, pełnił funkcję proboszcza w Bieczu, uzyskując tytuł prałata w 1901 i dziekana w 1905 roku. Przy znaczącym wsparciu konserwatorów krakowskich, zlecił renowację wnętrza renesansowego kościoła parafialnego. Pełnił również funkcje w Radzie Powiatu w Gorlicach w latach 1901-1910 oraz w Parafii Trójcy Przenajświętszej w Leżajsku od 1910 roku.

W sferze politycznej zyskał uznanie jako umiejętny i umiarkowany polityk, który potrafił lawirować w złożonym świecie politycznym. Był posłem do austriackiej Rady Państwa, uczestnicząc w różnych kadencjach od 13 stycznia 1893 roku aż do 30 marca 1911 roku. Radził sobie z wyzwaniami, które pojawiały się przed nim w polityce, zdobywając miejsce zarówno w rurze gmin wiejskich, jak i powszechnej, reprezentując różne okręgi wyborcze.

Pastor był także członkiem Koła Polskiego w Wiedniu, a od 1907 roku sprawował funkcję drugiego zastępcy prezesa Koła. Jako przedstawiciel nurtu chrześcijańsko-społecznego zyskał wsparcie sympatyków, mimo, że wielokrotnie podkreślał swoją bezpartyjność. W 1905 roku zaangażował się w powołanie Polskiego Centrum Ludowego, które próbowało konkurować z Polskim Stronnictwem Ludowym, jednak ostatecznie nie sprawdził się w roli lidera, co doprowadziło do rozpadu jego inicjatywy.

Dwukrotnie zasiedział w Sejmie Krajowym Galicji, pierwszy raz w VIII kadencji oraz w IX kadencji, gdzie zasiadał od 15 września 1908 roku do 4 lutego 1912 roku. Mimo, że w pierwszych latach działał w Centrum Ludowym, to ostatecznie zniechęcony postawą polityczną i antyklerykalizmem, opuścił to ugrupowanie. W 1911 roku postanowił zrezygnować z mandatu posła z powodów zdrowotnych.

Leon Pastor zmarł 4 lutego 1912 roku w Leżajsku, a jego pogrzeb odbył się 9 lutego.

Publikacje

Był autorem dzieł takich jak: Sześć krótkich nauk dogmatyczno-moralnych o rzeczywistej obecności Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, wydanej w Przemyślu w 1886 roku, oraz Kazania na temat pieśni kościelnych rozłożone na niektóre uroczystości kościelne, z 1884 roku. Napisał także mowę na pogrzebie śp. ks. Macieja Hebdy w 1891 roku w Jarosławiu.

Wyróżnienia

W 1901 roku otrzymał tytuł tajnego szambelana papieskiego, a w 1908 roku został uhonorowany tytułem kanonika honorowego kapituły przemyskiej. Dodatkowo, był honorowym obywatelem miast Radymno, Biecz oraz Dębica.

---

Oceń: Leon Pastor

---