Eugeniusz Cieśla

---

Życiorys

Wykształcenie

Eugeniusz Cieśla swoją edukację rozpoczął w Krakowie, gdzie ukończył Szkołę Podstawową oraz Gimnazjum Ogólnokształcące w roku 1939. W okresie okupacji, między latami 1941 a 1945, angażował się w pracę w urzędzie pocztowym Kraków 2, gdzie pełnił rolę pracownika fizycznego. Po zakończeniu II wojny światowej w latach 1945–1946 uzyskał świadectwo ukończenia liceum o profilu matematyczno-fizycznym. Jego edukacja w zakresie nauk ścisłych i technicznych kontynuowana była na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie studiował na Wydziale Geologiczno-Mierniczym od 1946 do 1950 roku.

Praca zawodowa i naukowa

Już w trakcie studiów Cieśla rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Geologicznym w Krakowie, gdzie w latach 1948–1949 pracował na podstawie umowy o dzieło, pełniąc funkcję pracownika pomocniczego. Po tym okresie, do stycznia 1952, zatrudniony był na umowach krótkoterminowych jako młodszy pracownik naukowy. Wspierał prace prowadzone przez Romana Krajewskiego w okolicach Końskich i Przysuchy, na obszarze liasu świętokrzyskiego, gdzie jego obowiązki obejmowały m.in. kartowanie geologiczne w skali 1:25 000 oraz nadzorowanie wierceń i robót górniczych. W grudniu 1951 roku obronił pracę dyplomową zatytułowaną Opracowanie geologiczne między Bliżynem a Odrowążem, co zaowocowało uzyskaniem dyplomu inżyniera nauk technicznych oraz magistra geologii.

W lutym 1952 roku Cieśla rozpoczął pracę na stałe w Wydziale Rud Państwowego Instytutu Geologicznego w Krakowie. Po przeniesieniu do Warszawy w 1952 roku, angażował się w prace geologiczno-wiertnicze, eksplorując rudonośność utworów mezozoiku w regionie świętokrzyskim, częstochowskim oraz w Karpatach. W roku 1954 objął stanowisko adiunkta oraz kierownictwo Sekcji Świętokrzyskich Złóż Rud, a w 1956 roku, w wyniku reorganizacji instytutu, objął kierownictwo Pracowni Staropolskich Złóż Rud Żelaza.

Jego badania dotyczyły zwłaszcza perspektyw złożowych paleozoicznego trzonu Gór Świętokrzyskich. Cieśla opublikował wiele raportów, badań i dokumentacji geologicznych, które przyczyniły się do lepszego zrozumienia stratygrafii oraz struktury geologicznej wymienionych terenów. W okresie od października 1959 do listopada 1961 pełnił funkcję kierownika Zakładu Złóż Rud Żelaza w czasie nieobecności Romana Osiki, który był wówczas delegowany do Demokratycznej Republiki Wietnamu.

W latach 1962–1963 Cieśla był oddelegowany do wspomnianego Wietnamu, gdzie przewodził Polskiej Ekspedycji Geologicznej. W tej roli sporządzał dokumentację geologiczną dla złoża rud limonitowych Quý Xa, a także weryfikował dokumentacje złóż Làng Vinh i Tác Ái. Uczestniczył w szkoleniu lokalnych specjalistów geologicznych, co znaczyło istotny krok w rozwoju wietnamskiej geologii.

Po powrocie do Polski w 1963 roku, Cieśla objął stanowisko Kierownika Zakładu Złóż Rud Żelaza, gdzie pełnił swoje obowiązki do 1973 roku. Kierował dużymi projektami związanymi z poszukiwaniem osadowych rud żelaza oraz magnetytowo-ilmenitowych na suwalskim masywie anortozytowym. Kolejne lata to jego praca jako kierownika grupy problemowej Osadowych Złóż Rud Żelaza oraz szereg badań nad iłami ochrowymi i mapowania geologicznego.

Po przejściu na emeryturę w 1987 roku, Cieśla nie zrezygnował z aktywności zawodowej. W latach 1989–1990 był Głównym Koordynatorem Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski, a między latami 1993 a 1996 opracował arkusz Niekłań tej mapy. Zasiadał również w Komisji Zasobów Kopalin przy Ministrze Ochrony Środowiska w latach 1986–2005, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój badań geologicznych w Polsce.

---

Oceń: Eugeniusz Cieśla

---